Jedan događaj od pre dve decenije upozorio je naučnike na to da tresetišta mogu biti opasna mesta zbog ugljen-dioksida koji tamo nastaje. Godine 1997. i potom 2015. ogromni slojevi treseta u Indoneziji našli su se u plamenu. Prema proračunima objavljenim posle požara, vatra je 1997. izbacila 3-10 milijardi metričkih tona CO2, što je povećalo koncentraciju tog gasa u atmosferi. Klimatolozi su počeli da izdaju upozorenja da bi druga dva velika tropska ležišta, ona u Kongu i Amazoniju, mogla da dočekaju istu katastrofu.
Slično je i na drugim mestima. Na primer, peruansko područje poznata kao sliv Pastaza-Maranon Foreland sadrži najveću močvaru u Amazoniji, u kojoj ima oko 3 milijarde metričkih tona zarobljenog ugljenika. Ta količina je dvostruko veća od one koju SAD svake godine ispuštaju tokom prerade nafte, gasa i uglja. Donedavno niko nije pominjao da močvare u navedenom slivu mogu da pretrpe istu sudbinu kao one u Indoneziji.
Srećom, močvare su tamo udaljene jedne od drugih, raspoređene u delovima i razdvojene suvim površinama tla. Stručnjaci upozoravaju da bi novi autoputevi u regionu mogli da ta područja učine lako dostupnim, a buduća potražnja za obradivom zemljom mogla bi da ih učini čak i poželjnim. A to znači i povećanje opasnosti od velikih požara i potom ugrožavanja atmosfere.
Z.B.
Kompletni tekstove sa slikama i prilozima potražite u magazinu
"PLANETA" - štampano izdanje ili u ON LINE prodaji Elektronskog izdanja "Novinarnica"