GALICIJANCI
O. Klajn
EGZOTIČNI NARODI
Kelti u Španiji
U antičkom Rimu, ova provincija obuhvatala je veliki deo današnjeg severozapadnog Portugala i severne Španije. Pleme Galeka koje je naseljavalo tu provinciju govorilo je jednom vrstom protokeltskog jezika. Zna se da su članovi pomenutog plemena učestvovali u Luzitanskom ratu, koji su plemena sa Iberijskog poluostrva vodila protiv Rimljana, od 155. do 139. godine pne. Tom prilikom su pretrpela značajne gubitke.
Nakon teških borbi, pokorio ih je rimski vojskovođa i konzul Decim Junije Brut. Vremenom je veći broj različitih keltskih plemena na tom području dobilo naziv Galeci. Od tih plemena potiču današnji Galicijanci. Područje Galicije je među prvima objedinilo germansko pleme Svevi, koje je tu stvorilo posebnu kraljevinu, u 5. veku. Kada su španski vladari Ferdinand i Izabela brakom objedinili svoje države, Kastilju i Aragon u 15. veku, Galicija je ostala na periferiji zbivanja tako da je stanovništvo bilo prilično siromašno, a neretko i gladno.
Čuveni Galicijanci
Otkriće američkog kontinenta podstaklo je veliki talas emigracije Galicijanaca. Njihova najbrojnija dijaspora je u Argentini. U toj državi je taj narod do te mere zastupljen da i druge stanovnike poreklom iz Španije nazivaju Galjegosima. Kuriozitet predstavlja činjenica da je Buenos Ajres drugi po brojnosti Galicijanaca među gradovima sveta. Procene se kreću da ih ima od oko 150 hiljada do 750 hiljada, samo u Argentini. U celom svetu ima nešto više od tri miliona i sto hiljada pripadnika ove nacionalne i kulturne zajednice. Jedna od najvećih bankarskih kompanija u Argentini nosi naziv „Grupo finansiero de Galisia” a njen osnivač je Galicijanac Manuel Eskasanji.
Prvi predsednik te države na jugu Južne Amerike, posle sedmogodišnje vladavine vojne hunte, bio je Raul Alfonsin, čiji koreni sežu do ovog naroda sa Pirineja. I u drugim zemljama Latinske Amerike ima Galicijanaca. Recimo, otac braće Kastro, na Kubi, Anhel bio je jedan od njih. U samoj Španiji, najistaknutija ličnost koja je uticala na ovaj narod bio je Fransisko Franko, koji se na čelu vlasti zadržao gotovo četiri decenije. Iako po svemu sudeći poreklom nije bio Galicijanac, rođen je i odrastao u Galiciji. Iako je bio izložen njihovoj kulturi, Franko je činio sve da sputa težnje ka autonomiji svoje rodne oblasti.
Budući da je Kastilja predstavljala španski Pijemont, vekovima je bio prisutan proces kastiljanizacije ovog naroda, što se najviše ogleda u kontinuiranom širenju španskog jezika i u nametanju španskih toponima i prezimena prilagođavanih jezičkom standardu iz Madrida. Posle Frankove smrti, došlo je do jačanja pokreta za širenje kulture i jezika Galicijanaca. Većina stanovnika Galicije je bilingvalna, što znači da se podjednako dobro služe španskim i galicijskim jezikom koji pripada grupi zapadnoiberisjkih jezika. Približno dva i po miliona ljudi govore ovim jezikom koji je vrlo srodan portugalskom. Njegovim normiranjem bavi se Kraljevska galicijska akademija čije je sedište u gradu La Korunja
„Iskrcavanje vikinga”
Katoličanstvo je dominantna vera u ovom narodu. Njegov uticaj ogleda se i u brojnim visokim kamenim krstovima koji se nazivaju kruceiros. Santiago de Kompostela je prestonica Galicije i mesto u kojem je sahranjen Isusov apostol Jakov, što je cilj brojnih hrišćanskih hodočasnika. U gradiću Katoira odvija se manifestacija „Iskrcavanje vikinga”, kada se lokalni stanovnici oblače u vikinšku odeću iz 11. veka i iskrcavaju sa broda iz tog vremena.
Prilikom rekonstrukcije bitke svi učesnici bivaju isprskani vinom. Galicijanci često koriste različite talismane i amajlije. Još uvek postoje verovanja u natprirodna bića i veštice koje prave različite magijske napitke, bacaju čini i predviđaju budućnost.
Među stanovnicima, još od 19. veka, postoji težnja za povezivanjem sa keltskim korenima. Keltska kultura je deo njihovog identiteta. Zvanična himna Galicije govori o Breoganu, legendarnom praocu Gela.
Razni sportski klubovi, od kojih je najpoznatija „Selta” iz Viga, svojim nazivima upućuju na keltsku prošlost. Poslednjih decenija, veći broj festivala promovišu keltsku kulturu i muziku. Postoje omanja naselja koje nazivaju aldeas i koja su izvan većih gradova. To je posledica deljenja zemlje kroz istoriju, kada Galicija nije mogla da se širi zbog Portugala. Iako danas većina Galicijanaca nosi modernu odeću, u unutrašnjosti, među seoskim stanovništvom, nose se drvene cipele. Udate žene zadržavaju svoje prezime kada stupe u brak dok deca, pored očevog, nose i majčino prezime. Galicija je jedan od najsiromašnijih delova Španije.
O. Klajn
Kompletni tekstove sa slikama i prilozima potražite u magazinu
"PLANETA" - štampano izdanje ili u ON LINE prodaji Elektronskog izdanja
"Novinarnica"
|
