TEMA BROJA

Oliver Klajn

Atlantida / Potopljeni gradovi Dalekog istoka

Antika izronila u 20. veku

Veštačko jezero Ćiandao se nalazi u priobalnoj  provinciji Džeđang, na istoku Kine, u okrugu Čunan koji potpada pod jurisdikciju prestonice Džeđanga koja se zove Hangdžou. Kroz glavni grad provincije protiče reka Ćiantang koja se uliva u Istočno kinesko more. Na toj reci je 1959. godine podignuta hidroelektrana, odnosno brana Sian. Da bi se formiralo jezero, poplavljena je okolna dolina. Podizanje te kineska brana, više od sto metara, uslovilo je da je više od trista hiljada ljudi moralo da se iseli. Danas je na području jezera više hiljada ostrva sa raznovrsnim biljnim i životinjskim svetom. Prilikom plavljenja doline potopljen je i drevni grad na obodu Vu Ši planine - Ši Čeng, što u prevodu znači: Lavlji grad.

Jezero i lokacija Ćindao jezera i Lavljeg grada na mapi

Ova naseobina potiče iz vremena istočne Han dinastije, čija je vladavina trajala od 25. godine do kraja drugog veka nove ere. Ši Čeng je dobio ime po planini Vu Ši, koja je takođe delimično potopljena. Uz to, pod vodom je još 1300 sela u toj oblasti. Sam grad se nalazi na dubini 26-40 m. Uprkos činjenici da je grad u jezeru, zgrade i predmeti od drveta su prilično dobro očuvani. Po svemu sudeći, voda ih je zaštitila od vetra, kiše i sunca.

Povoljna je okolnost što se temperatura vode ne menja. Na osnovu sačuvanih istorijskih izvora, može se zaključiti da je to bio grad prilične veličine. Imao je čak pet kapija i tornjeva, što prevazilazi standarde tog vremena u Kini. Od toga su dve kapije bila usmerene ka zapadu. U Ši Čengu je bilo 265 lukova, odnosno svodova. Ukupna površina grada iznosi oko pola kvadratnih kilometara.

Dugo vremena nije obraćana pažnja na ovu retkost, koju sve češće nazivaju kineskom Atlantidom. Pre dve decenije počela su temeljna istraživanja ovog podvodnog lokaliteta nakon što su ronioci iz Pekinga naišli na ostake grada. Preduzimaju se mere da se sačuvaju prikazi lavova koji su smatrani zaštitinicima grada i svi ostali gradivni elementi i rezbarije. Osim lavova, pronađeni su kameni prikazi zmajeva i ptice feniks. Najčešće se mogu videti prikazi detalja iz kineske mitologije.

Stepenice su u veoma očuvanom stanju. Za zidine se smatra da potiču iz 16. stoleća. Najstariji natpisi su iz osme decenije 18. veka. U planu je da se, tokom ronilačkih misija, izvrši mapiranje grada.Procenjuje se da će za ovaj posao biti potrebno nekoliko godina.
Zna se da je, u vreme kada je izgrađen, Ši Čeng bio moćan politički, kulturni i ekonomski centar. Povezanu urbanu celinu činilo je šest kamenih ulica. Najpre je, pre dve decenije, otkriven spoljašnji zid.  

Neosnovane tvrdnje potiru istraživanje

Rjukju, ili Nansei je naziv za arhipelag između ostrva Kjušu i Tajvana. Njemu pripada najzapadnije od svih naseljenih ostrva Japana, Jonaguni koje se nalazi na stotinak kilometara istočno od Tajvana. Naseljava ga nešto manje od 1700 ljudi. Kraj obale Jonaguni ostrva su podvodne ruševine.
Deo mora kod Jonagunija bio je poznat po vrlo neobičnim životinjama, ajkulama čekićarkama koje su privlačile brojne ronioce. Prilikom jednog od ronilačkih pohoda, 1986. godine, uočene su stenovite tvorevine koje podsećaju na nešto što je načinjeno ljudskom rukom. Sastoji se od peščara, tj. sedimentnih stena. Sama lokacija je do litice najjužnije tačke ostrva Jonaguni. Sudeći po karakteristikama stena, smatra se da je u pitanju prirodna tvorevina. Na to ukazuje niz pukotina u stenama koje su formirali zemljotresi.
Podvodne struje su takođe uticale da se stvori Jonaguni. Po obliku podseća na drevne mesopotamske hramovne komplekse - zigurate. Ova pravougaona formacija duga je preko 50 m, a široka nešto manje od 20 m. Dubina objekta iznosi 26 m.

Ostrvo Jonaguni

Istraživanje ovog lokaliteta sprovela je grupa naučnika sa univerziteta na Rjukju ostrvima. Na čelu tima je bio Masaki Kimura. Istraživanje je obavljeno ubrzo nakon otkrića ali naučni krugovi nisu prihvatili tvrdnje Kimure da je reč o stepenastim građevinama i putevima koje su napravili ljudi. Ovaj japanski naučnik je menjao iskaz o starosti Jonugani spomenika tako što je najpre tvrdio da je star najmanje deset hiljada godina da bi potom promenio stav i procenio da je sve nastalo pre dva-tri milenijuma?
Kimura je to prvo povezao sa Atalantidom, rekavši da su to ostaci izgubljenog kontinenta Mu, što je drugi naziv za Atlantidu, tj. kasniju Lemuriju. Na ovome se nije stalo: usledila je tvrdnja da se na tom mestu nekada nalazila zemlja Jamatai-Koku kojom je navodno upravljala šamanska kraljica Himiko, u 3. veku. Osnovu za svoje tvrdnje Kimura i njegovi istomišljenici našli su u ravnim površinama i gotovo pravim uglovima koji karakterišu čitav podvodni kompleks sa stepenicama koje vode ka gornjim delovima celine.

Na osnovu ovog shvatanja, identifikovan je niz objekata poput piramide, zidina, kanala, zamkova i velikog stadiona. Sve je povezano putevima. Čak su, po tvrdnjama Kimure, otkrivena kamena oruđa i ploče na kojima su drevna slova. Međutim, po mišljenju većine stručnjaka, navodne zidine su posledica erozije stena. To je izazvalo promenu položaja cele tvorevine iz vodoravnog u uspravni. Kimurini putevi su zapravo kanali koje su formirale struje.
Na ostrvu je živeo mali broj ljudi, pre nekoliko milenijuma, tako da arheolozi smatraju da je malo verovatno da su bili u stanju da grade grandiozne spomenike i urbane celine. Postoji ipak mogućnost da su lokalni stanovnici iz nekog razloga delimično menjali prirodnu formaciju tako da je stvoren utisak da je ona načinjena ljudskom aktivnošću.

Jonugani spomenik ima pravougaoni oblik i nema piramide na lokalitetu. Stepenice ne odgovaraju ljudskim koracime jer razdaljina među njima iznosi po nekoliko metara. Obala oko ostrva ukazuje na slične geološke odlike koje se mogu uočiti i kod spomenika. Kimura u svojim stručnim radovima nije predstavio nijednu fotografiju navodnih slova u kamenu. Naučna analiza je pokazala isto raslojavanje i odvajanje naslaga peščara i eroziju stena koja je karakteristična za čitavu obalu.
Pareidolija je pojava da se, najčešće vizuelnim stimulusima, nečemu pripiše značaj kojeg nema. Otuda Kimura vidi predstavu ljudskog lica i očiju u stenama, i prikaze životinja. A reč je o običnim rupama nastalim na stenovitom tlu, najverovatnije delovanjem morskih životinja. Zato ni lokalne vlasti prefekture Okinava, kojoj pripada ostrvo Jonaguni, ni institucije u Tokiju koje su zadužene za kulturu - ne priznaju Kimurina merenja i pokušaje mapiranja koje je obavljao tokom 15  godina.

Oliver Klajn

Kompletni tekstove sa slikama i prilozima potražite u magazinu
"PLANETA" - štampano izdanje ili u ON LINE prodaji Elektronskog izdanja
"Novinarnica"